SGP steunt motie van afkeuring

Tijdens de treinreis naar het VNG congres heeft het college  van burgemeester en wethouders van de Utrechtse Heuvelrug vertrouwelijke zaken in het openbaar besproken. Hoogleraar Fokke Fernhout hoorde dit en deed daar verslag van in een blog.

Op donderdag 5 juli was er een extra ingelaste raadsvergadering over dit voorval. Wij betreuren de gang van zaken. Er zijn eigenlijk geen andere woorden voor dan dom en onverstandig.

Aangezien wij een wethouder leverende partij zijn, bieden ook wij ons excuus aan richting alle betrokkenen. De handelswijze past niet bij een betrouwbaar bestuur. En dat is iets wat wij altijd hoog in het vaandel hebben. Het is wel duidelijk dat vertrouwen te voet komt, en te paard gaat. Dit voorval heeft blijvende schade opgeleverd.

Wij verwachten van het college dat zij daar op een passende wijze op reageren richting deze personen die met naam en toenaam voor het voetlicht gebracht zijn. Wellicht dat in een persoonlijk gesprek met de betrokkenen de verhoudingen weer hersteld en wat ons betreft beter dan voorheen zullen zijn.

Wij hebben vanuit de beantwoording van de vragen, door de VVD gesteld, begrepen dat alle betrokkenen zijn benaderd, gesproken en/of excuus gemaakt. Het college heeft alles in het werk gesteld wat in deze situatie nodig was en heeft ook in de beantwoording de gang van zaken duidelijk gemaakt. Mede daaruit blijkt dat interpretaties en weergave van woorden uiterst belangrijk zijn.

Tegenwoordig lijkt het echter gebruikelijk om allerlei  zaken via de (social) media naar buiten te brengen. En dat brengt allerlei gevaar met zich mee.  Zeker als we het over interpretaties van woorden hebben.

Bij tijd en wijle komt de SGP direct vanuit de Bijbel te spreken maar meestal volgt zij in haar bijdrage de Bijbelse lijn met uitleg zodat het begrepen en verstaan kan worden. In Mattheus 18: 15-17 wordt een wijze les beschreven. Vrij vertaald staat daar: “Indien iemand zich komt te misdragen (dus niet zoals het moet) , neem iemand met je mee (als getuige) en spreek met ze hierover en wijs ze terecht. (Hang het dus niet aan de grote klok). Als ze naar je luisteren, heb je het goed gedaan en de zaak beslecht. Als ze niet willen luisteren, zeg het dan in het openbaar en/of neem andere maatregelen”. Dat had volgens ons de juiste weg moeten zijn. De hype die hier nu rond ontstaan is, is de zaak niet waard. Dat wat betreft de procesmatige gang van zaken.

Praten we deze gang van zaken daarmee goed of willen we het in de doofpot stoppen? Nee, nee en nog eens nee, maar wij zijn er van overtuigd dat als iemand zijn misstap erkent en voorneemt dit niet meer te doen, het vertrouwen moet krijgen en iedereen er meer bij gebaad is, dan deze handelswijze.

Wat ons betreft blijft het dus bij een incident. Een eenmalig voorval. Maar wel een incident wat niet had mogen gebeuren. Daarom hebben wij een motie van afkeuring gesteund waarmee we richting het college willen zeggen: dit was eens en nooit weer.

Als afsluiting bidden wij het college toe de woorden uit Psalm 141:  “Zet Heere een wacht voor mijn lippen en behoed de deuren van mijn mond. Opdat ik mij tot genen stond (dus waar en wanneer dan ook, ook niet in de trein) iets onbedachtzaams laat ontglippen.” Dat geldt in de eerste plaats richting God en in de tweede plaats richting onze naaste, een burgemeester of ontslag nemende werknemer of inwoner,  wie hij of zij dan ook is.