Permanente huisvesting De Ontdekkingsreis

Na een extreem lange voorbereiding is in de raad van 14 april 2016 een besluit genomen over de huisvesting van basisschool De Ontdekkingsreis. Voorgesteld werd om uit te gaan van een bouwbudget voor 81 leerlingen en huisvesting te realiseren in het leegstaande schoolgebouw aan het Jagerspad te Driebergen.

Leidend voor beslissingen met betrekking tot onderwijshuisvesting zijn onder ander het integraal huisvesting plan (IHP) en het meerjarenplan grondexploitaties (MPG). Hierin is onder meer bepaald dat voor het beschikbaar stellen van budget voor onderwijshuisvesting uitgegaan wordt van de leerlingenprognoses, zoals deze in oktober van ieder jaar vastgesteld worden. Ook heeft het de voorkeur dat er bij huisvesting eerst gekeken wordt naar leegstaande gebouwen.

De SGP is van menig dat de keuze op 71 leerlingen en de daarbij behorende vergoeding zou moeten gemaakt worden. Zonder precedent werking en zonder andere scholen, met een zwaar woord, te benadelen. Verwijzen naar leegstand is het uitgangspunt dus het gebouw aan het Jagerspad heeft de voorkeur van de SGP. Zo doen we recht aan het beleid van de gemeenteraad en maken we keuzes op basis daarvan!

Een amendement hebben we overwogen, maar draagvlak voor 71 ll is er blijkbaar niet, horende de oordeelsvormende vergadering.

Echter zien wij ook de noodzaak voor de huisvesting van deze school. En omdat wij als gemeente voor kwalitatief goede huisvesting hebben zorg te dragen, sluiten wij ons aan bij het amendement van het CDA en de VVD dat beoogd de financiën te begrenzen en gaat de SGP gezien de bereikte overeenstemming in de raad akkoord met het raadsvoorstel.

De besluitvorming rondom de ontdekkingsreis staat niet op zichzelf. Als we dit dossier (en andere), bijv. Zuylenstein em zondagsopenstelling, procesmatig bezien is, er richting ons als raad wel een kritische noot te plaatsen. En die noot houdt dan tevens een compliment in richting de wethouder en de ambtenaren op dit dossier, die gedaan hebben wat de raad heeft ingekaderd.

De raad stelt nl. gezamenlijk de kaders en een wethouder doet voorstellen binnen die kaders.

We hebben hiervoor al eerder aandacht gevraagd.

Dit voorstel wat voorligt, wijkt niet eens zoveel af van wat er vorig jaar in mei aan ons is voorgelegd. Dat voorstel was gebaseerd op de toen geldende leerlingenprognoses van 62 en binnen de kaders. Nu is er door de raad en commissie in beeldvormende vergadering een keuzemenu gemaakt van dat voorstel, maar buiten de kaders.

De raad heeft natuurlijk altijd de mogelijkheid om aanvullende verzoeken aan een wethouder te doen, zoals ook nu gedaan is.

Maar waarom was dat nodig? Een hoop extra kosten, mediation, om nog maar te zwijgen over de persoonlijke ergernissen.

Als we naar de opstelling van de school en ouders kijken en de reactie van de raad hierop, kun je je afvragen hoever de raad als gekozen vertegenwoordiger op deze wijze nog besluiten kan nemen binnen, of elk geval bij benadering, de afgesproken kaders. Daar zit ons punt.

Het jaarverslag van de Raad van State zegt over dit soort processen:  “Steeds meer wordt er eerst op politieke overeenstemming besloten. Juridische, praktische en bestuurlijke haalbaarheid wordt daarna pas getoetst, waardoor de rechtstaat een sluitpost van de besluitvorming dreigt te worden”.

En ziedaar ons dossier. Een zorgelijke ontwikkeling. De vorige wethouder op de portefeuille Onderwijs, werd nogal eens verweten dat zij geen visie en beleid had. Deze wethouder doet wat binnen de kaders mogelijk is en nu laat de raad het afweten.

Wij weten ook wel dat het een voorstel is en dat participatie (wettelijk) moet. En dat een voorstel ongewijzigd kan worden aangenomen of via amendement gewijzigd kan worden. En dat een compromis ook een besluit kan geven.

Echter dit voorstel overschrijdt vergaand de kaders, dat daar ook wel eens op gewezen mag worden. Op basis waarvan neem je een besluit? Wij zijn helemaal niet tegen - out of the box – denken.

Wijzigen, amenderen etc. prima, maar laten we wel in de gaten houden waar we als raad toe geroepen zijn en met elkaar democratisch afspraken gemaakt hebben. Zelfstandig besluiten nemen. Als zelfs een IHP / MPG en/of huisvesting verordening, ook al niet meer leidend zijn voor een besluit, waar eindigen we dan…?