Keuzes in het sociale domein

Aan de orde in de raadsvergadering van 16 juli is de nota sociaal beleidskeuzes sociaal domein. Tijdens de oordeelsvorming gaf Frits Jansen namens de SGP onderstaande inbreng.

De nota staat vol met mooie, maar ook nog steeds wollige woorden. Zo las ik dat tenminste in de krant.

En deels is dat ook zo. Herijking van de beleidskeuzes zonder dat er echt wijzigingen zijn, want de inwoners zijn tevreden in 2018 zo lezen we. Nu zijn we in 2020 en dus al weer 1.5 jaar verder.

Een mooie presentatie in de beeldvorming en ook het persbericht gaven wel aan dat dit inderdaad het geval lijkt te zijn.

We willen meer gaan inzetten op preventie en informele en formele zorg afstemmen.

“De eigen kracht moet meer aangesproken worden, we willen meer doen met inwoners en maatschappelijke partners”. Meer gebruik maken van de positieve gezondheid etc. allemaal mooie woorden.

Heel kort door de bocht, inwoners moeten nog meer zelfredzaam worden en vooral niet te veel leunen en steunen op de gemeente.

Ik zei al, kort door de bocht, maar er zit wel een kern van waarheid in. Waarom? we moeten eerlijk zijn. Eenvoudig om dat we als gemeente in zwaar weer verkeren. Het sociaal domein staat zwaar onder druk. Door het tekort aan financiële middelen! Of is de zorg juist door andere zaken onbetaalbaar geworden? (retorisch vraag)

Om de gewenste uitvoering van het raadsvoorstel te doen, kunnen we nog beschikken over een potje wat heet, innovatiegelden. Maar dat begint ook leeg te raken. De bodem komt in zicht.

Gelukkig wordt er heel veel gedaan om onze zorg-zorgen bij de landelijke overheid onder de aandacht te brengen. Echter lijken die er nog niet zo van wakker te liggen.

Laten wij als gemeente proberen te zorgen dat zorg, zorg blijft. En dat die zorg ook voldoende geboden wordt. Het beleid is toch dat zorg, zorg moet zijn? En niet een papierentijger waarbij alles aan allerlei regel(tje)s en schema’s opgehangen wordt en waarbij personele wisselingen aan de orde van de dag lijken te zijn? Is dit een van de zaken waarom het onbetaalbaar is geworden?

Wij ervaren en vernemen uit de praktijk dat dit nog steeds wel het geval is. Zeker als het sociale dorpsteam erbij betrokken raakt. Wij hopen daar echt een kentering te gaan zien. Het zal er ook allemaal niet makkelijker op worden nu er een samenhang gezocht moet worden met de Omgevingsvisie.

Dit besluit kent geen financiële consequenties ( op de herijking van het gemeentefonds en ontwikkelingen op andere beleidsterreinen na dan), maar er is wel een punt wat we onder de aandacht willen brengen. Het staat een beetje los van dit voorstel, maar heeft er wel invloed op!

Bij de transformatie is naar voren gekomen, dat zorgverleners een soort  ‘creditkaart’ hebben en hun declaraties tot wel 5 jaar na dato mogen indienen. Graag zouden we zien dat het college vanaf nu bij het aangaan van nieuwe contracten een paragraaf opneemt, waarin duidelijk staat dat de declaraties binnen een kortere periode moeten worden afgehandeld. En dat declaraties bij overschrijding van die termijn niet worden uitgekeerd. Een contract is een wettelijke overeenkomst die andere wet- en regelgeving hier omtrent over’ruled’, dus het hoeft niet in conflict te zijn met andere wet- en regelgeving. In de zorg lijkt het zo te zijn dat binnen een half jaar resultaten van een behandelingen zichtbaar zijn. Dat zou een mooie termijn zijn om voor declaraties een grens te trekken. Dit en meer zaken zouden voor ons het sociaal domein nog inzichtelijker maken. In elk geval financieel.

Laten we voor de zorg zoeken naar oplossingen zonder daarbij de rekbaarheid van de samenleving telkens te moeten opzoeken! Want die rek is echt wel een keer op. Incidenteel zal dat best nog wel kunnen, zoals ook de corona periode laat zien. Maar er moet structureel iets veranderen.